Ik weet nog dat ik met Julia in de trein naar huis zat. We gingen van Arnhem naar Alkmaar, een rit van ongeveer twee uur, en het was waarschijnlijk de laatste keer dat we elkaar een op een zouden spreken.
Ik had geen idee wat ik moest zeggen.
Het was een emotionele dag geweest. Vreemd genoeg niet eens alleen op een verdrietige manier. Iets aan de heftigheid van de situatie maakte alles groter, ook de vreugde en de liefde. Juul en ik waren beiden niet geneigd naar bitterheid of diep wegzinken in ons verdriet, tenminste, niet op die manier.
En toen dus, de trein naar huis.
Ik had een enorm bewustzijn van dat wat ik nu ging zeggen, mijn leven misschien voor altijd zou vormen. Laatste woorden zijn een soort concept dat Hollywood je aanleert dat significanter is dan de hele relatie ervoor. Maar op dat moment voelde het alsof niks genoeg was, maar ook alles te veel. Het voelde alsof ik een presentatie moest houden die ik niet had voorbereid, en het publiek alleen maar liefdevol naar me keek en zei ‘Het is oké, ik weet het ook niet, neem je tijd’.
Het gekke is dat ik me niet het hele gesprek herinner, ondanks dat ik overtuigd was dat ik dat wel zou doen. Twee uur aan tekst is nou eenmaal te veel voor een menselijk brein. Ik weet dat we het over de begrafenis hadden, dat ik niet wilde spreken, en dat ik geen ruzie mocht zoeken. Ik weet dat we het daarna hadden over de mensen naast ons die waarschijnlijk meeluisterden en dachten ‘Wat de fuck’. Ik weet nog dat ik op een bepaald moment zo in paniek raakte van de zwaarte van de situatie dat ik een gekke bek trok, misschien wel de aller raarste reactie die je kan hebben, en dat zij het terug deed.
‘Ik heb gewoon het gevoel dat ik alles al gezegd heb, en ik wil nog zoveel zeggen, maar het belangrijkste heb ik al duizend keer gezegd vandaag. Ik hou van je, ik ben trots op je, ik ga je missen.’
En dat is het dan. Dat is alles.
Ik wil graag dit moment nemen voor iedereen die er wel nog is. Voor iedereen van wie ik hou en op wie ik kan leunen. Iedereen die mij accepteert zelfs met grimmige grappen en onstrategische opmerkingen
Ik hou van jullie, ik ben trots op jullie, en ik hoop jullie snel weer te zien.