Men vraagt zich af: vingeren of toch beffen? Tenminste, bij de dames. Hoewel? Eigenlijk is het bij mannen niet zoveel anders. De vraag is: tong of vingers? Het makkelijke antwoord is natuurlijk: voor ieder wat wils. Maar dat is saai, dus we gaan het aan deskundig onderzoek onderwerpen.
Bestuursmeningen: de voorzitter vindt dat vingeren intiemer is dan beffen. Beffen krijgt een 6, terwijl vingeren een 8,5 krijgt. Per slot van rekening ben je verder weg als je beft en je kan niet praten, in tegenstelling tot vingeren. Onze voorzitter komt tot de conclusie dat hij een vanillestokje is. Desalniettemin kan de Com. Extern zich hier heel goed in vinden, dus het moet wel kloppen. In diens woorden: poes (van de vriendin in kwestie, welteverstaan) smaakt best naar boeuf tartare. Maar wat vindt de rest?
“…één hand voor het vingeren, een tong voor het beffen en dan nog één hand voor de taken die doen denken aan het incasseren van een bestelling bij de lokale FEBO.”
Onze oppertapper heeft ook een mening: vingeren heeft de voorkeur. Waarom? Beffen is vrij matig. De hele geur- en smaakervaring is gewoon niet heel fijn. Immers: waarom je tong in de privéstreek steken als je daar vingers voor hebt gekregen? Tristan vult aan: “ligt eraan of ze ongesteld is”. Sommigen beweren zelfs dat ongesteldheid geen belemmering is…
De secretaris beweert anders: zij zegt beffen. Nu krijgen wij een inzicht van de andere zijde, de vaginale zijde welteverstaan. De nieuwe inzichten dagen ons uit om met nieuwe inzichten aan de slag te gaan: waar wij voorheen werkten met het perspectief vanaf het topje van de penis, werken wij nu met het topje van de heuvel dat zich de clitoris acht. Een lokale secretaris beweert dat beffen wel degelijk de voorkeur heeft, maar de lokale redakkiër beweert dan toch dat vingeren de voorkeur heeft. Wederom werpt Tristan een compromis op: één hand voor het vingeren, een tong voor het beffen en dan nog één hand voor de taken die doen denken aan het incasseren van een bestelling bij de lokale FEBO.
Onze vice-voorzitter beweert: vingeren. Daarmee schaart die zich achter de meerderheid. Hoewel dijen positief zijn biedt het vingeren toch een zekere mate aan… geen haar in je mond. Dat is superfijn. Scheren is belangrijk, maar een scrotum scheren is telkens lastiger dan gedacht. Tristan zegt wederom dingen. Ik kan er geen touw aan vast knopen. Anoek weerlegt dit. Het zal wel.
“Tristan zegt wederom dingen“
De stadsvos zegt: beffen. Daarmee schaart hij zich achter de minderheid, maar hij stelt dat het bijdraagt aan de vochtigheid. De stadsvos beweert dat een tong vochtigheid biedt, maar vingers niet: dit leidde tot enige controverse, maar het punt is niet tot onwaar verklaard. Echter: de stadsvos verklaart dat het aftrekken tegenover het pijpen onderbelicht blijft. Wat vindt de stadsvos zelf? De stadsvos zegt, René van der Gijp, geef mij een goede pijp. Tristan zegt ook: pijpen. De vice-voorzitter geeft zich echter volledig over aan de wensen van de wederhelft… Desalniettemin zegt een voormalig oppertapper toch dat pijpen de voorkeur heeft. De genderbalans die in Delft vaker geobserveerd is lijkt toch weer de overhand te krijgen. Suusch vindt dat pijpen makkelijker is om goed te doen, dus krijgt dat snel de voorkeur. Aftrekken is gewoon saai…
“De stadsvos zegt, René van der Gijp, geef mij een goede pijp.“
Ik vang weer aan te schrijven met een diepe zucht. Het is de dag des Heren 1 februari 2021, ruim twee weken na het schrijven van de bovenstaande tekst. Deze tekst was geschreven in de nacht van 16 op 17 januari, ook wel bekend als de nacht aan het slot van onze Dies Natalis. Voor het geval het nog niet duidelijk was: ik was, terwijl ik de bovenstaande tekst schreef, lichtelijk aangeschoten. En ik was niet de enige: het gros van de in discord aanwezigen had zich ook Bourgondisch gelaafd. Het afmaken van dit artikel en het klaarmaken voor publicatie is dan ook iets wat ik een poos voor me uit heb geschoven, daar ik me mentaal voor moest bereiden op het lezen van het artikel.
Maar om eerlijk te zijn: het valt me eigenlijk best mee. De gehele inhoud is natuurlijk een beetje vunzig, maar anderzijds was dat dan ook de exacte doelstelling van het schrijven en na uitvoerig aanmanen van de redactionele commissie en het bestuur moet het dan toch maar de wereld in: immers, “Het doel van de vereniging is een bijdrage te leveren aan de persoonlijke en maatschappelijke bewustwording van jongeren” en seksuele voorlichting valt daar toch zeker onder. Ten slotte ben ik eigenlijk best trots op enkele zinnen die uit de vingers kwamen die ongelukkig over mijn toetsenbord zwalkten. Wat echter niet doorschemert in dit artikel, zijn de antwoorden die ik niet kreeg: een paar mensen hebben appjes gekregen waarin hun mening over de kwestie werd gevraagd en die zijn niet allemaal in even goede aarde gevallen. Gelukkig lijken ze het me niet heel kwalijk te nemen, maar toch, excuses voor het ongemak(kelijke).
