Keije’s short story

Ik ben net (twee uur ’s middags) wakker geworden van een hele rare droom. We gingen met zijn allen op een zonnige zomerdag naar een museum in Utrecht met de tram. Ikzelf en een paar andere leden betaalden gewoon, maar sommigen hadden geen geld bij zich. Geert, Youri Arkesteijn, Samir en wat andere lange mensen liepen de bestuurderscabine binnen en vroegen of ze konden betalen met: “de contributie van Geert.” Dit hield in dat ze één euro betaalden aan de bestuurder omdat het zo’n mooie dag was en voor de rest gratis de tram in mochten. De conducteur riep nog: “Jullie hebben niet betaald en lopen zomaar mijn cabine in,” maar hij vond dat ze er aardig uitzagen, en het was zo’n mooie dag, dus het mocht wel.

Een halte verder besloot ik in mijn eentje terug te gaan. Ik vond dat ik zo echt niet een museum in zou kunnen gaan lopen: ik was namelijk naakt. Ik besloot eerst naar huis te gaan om een onderbroek aan te doen, en daarna te kijken of ik het museum nog voor sluitingstijd zou halen. Ik stond op en ging naar de kaartjesmachine en vroeg om een kaartje terug naar het station vanaf de eerstvolgende halte. Omdat ik de rit waar ik al inzat afbrak, kwamen mijn pinpas (die ik blijkbaar vergeten was uit de machine te halen) en het volledige bedrag van mijn bankrekening als wisselgeld uit de automaat. Dat was vervelend, want het bleek negentien euro negentig te zijn en dat is net kut vast te houden als je geen kleren aan hebt. Door het gerommel hiermee miste ik de halte en werd ik bang, omdat dat betekende dat ik op de terugweg één halte moest zwartrijden. Had ik maar de contributie van Geert betaald.